Uncategorized

2016

KERSTKAART 2015-2016 v01Wat 2016 brengen gaat, weten we pas op het moment dat we het komende jaar aan het beleven zijn. En iedere dag van dat komende jaar krijgen we weer de keuze: laten we het jaar voor ons uitrollen alsof we toeschouwers zijn bij een schouwspel of pakken we het uit als een cadeautje dat ons gegeven is…

Wij hebben het gevoel dat we een jaar van overgangen afsluiten. Veranderingen die tijd nodig hadden om gestalte te krijgen. Keuzes die gemaakt moesten worden waarbij knopen moesten worden doorgehakt. Bijzonder spannende, maar ook hele mooie fases, waarbij wij ons volop realiseren hoe veel geluk wij hebben dat we de verandering ook daadwerkelijk ruimte kunnen geven. Want met het afsluiten is ook nieuwe energie vrijgekomen. Energie waarmee we samen nieuwe mogelijkheden aan het onderzoeken zijn. En nieuwe avonturen zijn aangegaan. En het is héérlijk.

Tussendoor is onze oudste zoon de wijsheid aan het vergaren die op zelfstandigheid volgt. Prachtig om te zien hoe alles op z’n plek valt. We genieten volop van onze prachtige dochters, vrouwen in wording in optima forma. Zo mooi om te zien, zo prachtig om de liefde te mogen voelen!

Een heel nieuw jaar met 366 dagen ligt voor ons. Toeschouwend of cadeautjes uitpakkend, de keuze is aan ons. Hou je ogen open voor al het moois dat het leven ons te bieden heeft. En geniet.

Geniet van het Nieuwe Jaar!

Ingrid, Roy, Jesse, Romée & Kyara

Zingen als een voetballer

Zingen als een voetballer

Deze blog is oorspronkelijk geschreven voor Stichting Amateurkoor, een initiatief van Roy Voogd.

In Nederland zingen volgens Europees onderzoek meer dan 1,7 miljoen (!) mensen in naar schatting ruim 20.000 koren. Zingen in een koor is daarmee verreweg de populairste vorm van vrijetijdsbestedingen in Nederland. Tel daarbij op het aantal mensen dat een van de de ontelbare uitvoeringen met enige regelmaat bezoekt en je begint je te realiseren dat het amateurkoor een grotere basis voor draagvlak in de samenleving heeft dan voetbal, om maar eens iets te noemen.


Maar waarom is voetbal zoveel vaker op radio en televisie
en in de media aanwezig dan koormuziek?


Stichting Amateurkoor is een non-profit organisatie, opgericht in 2011 vanuit het inzicht dat de samenwerking in de koorwereld veel te wensen over laat, vooral op regionaal niveau. Hoe zou het het draagvlak voor het amateurkoor er uitzien als de amateurkoorwereld zich zou dúrven (!) profileren zoals de voetbalwereld dat doet?

Naar binnen gericht en niet goed weten hoe je naar buiten treed. Het kenmerkt veel amateurkoren. Mede daarom is het niet verwonderlijk dat heel veel koren moeite hebben om zich staande te houden. Het ledenbestand is door grote maatschappelijke veranderingen voor veel verenigingen steeds lastiger op peil te houden. Subsidies nemen af en de zaal is bij uitvoeringen vaak alleen met heel veel moeite vol te krijgen, waardoor de financiële basis verzwakt. Een vicieuze cirkel waar moeilijk uit te breken is, tenzij…

Een voorbeeld: organiseer een concert met 3 koren uit de eigen regio: je hebt per koor een derde van de kosten, je hoeft maar een derde van het programma te vernieuwen (!) en vanuit de aanhang kun je terugvallen op drie keer zoveel publiek. Bovendien hebt je bij je eigen optreden de échte koorliefhebbers vanuit de andere twee koren in de zaal. Succes verzekerd: zo simpel kan het zijn.

BRUGGEN SLAAN
Maar voor échte oplossingen die de amateurkoorwereld klaar stoomt voor de toekomst zullen we verder moeten kijken. We moeten bruggen slaan met professionele koren. Beleidsmatig en gestructureerd samenwerkingen stimuleren. Verenigingsbesturen met elkaar in contact te brengen om van elkaar te leren. Dirigenten vanuit hun eigen invalshoek met elkaar rond de tafel brengen en inspirerende, nieuwe invalshoeken voor samenwerkingen op gang te brengen.

IMG_9007In 2011 zijn we in Het Gooi begonnen om hier ervaring op te doen. En het werkt. Met zo’n 90 vrijwilligers afkomstig uit de samenwerkende koren -en hun aanhang- organiseren we korenfestivals (40 koren), bestuursbijeenkomsten (44 koren), focusweken (32 koren) gericht op ledenwerving en workshops in samenwerking met onder meer het Groot Omroepkoor. Inmiddels weten koren en dirigenten elkaar steeds beter te vinden. Er ontstaan daadwerkelijk samenwerkingsconcerten van twee of drie koren.

NIEUWE VRIENDSCHAPPEN
Vanuit die basis is nu ook een samenwerking tussen regio’s tot stand gebracht met GO! Opera. In september 2015 is een zeer succesvolle pilot afgerond de regio’s Het Gooi en Zuidwest Friesland een gezamenlijke operaproductie hebben gerealiseerd. Er ontstonden grote projectkoren in beide regio’s die met een professioneel orkest en dito solisten op een een mooi niveau konden presteren. De twee uitvoeringen waren met 1.300 bezoekers volledig uitverkocht. Er zijn nieuwe vriendschapen ontstaan. Maar vanuit de eigen ervaring hebben meerdere deelnemers uit beide regio’s voor de eerste keer een kaartje gekocht voor een uitvoering bij De Nationale Opera, omdat ze zich nu pas écht realiseerden hoe leuk opera is.

Onbekend maakt onbemind. En daar zit ook het belang van de professionele koorwereld in Nederland. Met koren die bij de absolute wereldtop behoren en toch hebben die moeite om hun zalen gevuld te krijgen. Een bizar gegeven als je de getallen uit het begin van dit stuk nog even terughaalt.

Er is dus nog heel veel te doen. Na vijf jaren van pilots wil Stichting Amateurkoor nu graag verder kijken. Nieuwe regio’s helpen en veel, heel veel bruggen slaan. Ons credo voor deze grote uitdaging dan ook onveranderd:

‘Samen Zingen is Samenwerken’. Doet u mee?
Roy Voogd
Stichting Amateurkoor

Change? Yes I Can!

Paper plane ChangeEenentwintig jaar. Voor velen een magisch getal dat samenhangt met volledige wasdom. Voor mij een periode die vooral verandering markeert. Verandering, altijd een spannend momentum, zeker als de stappen die je zet groot, héél groot zijn.

Onlangs heb ik mij samen met mijn zakelijk partner in het diepe gegooid door onze onderneming voor marketing en communicatie na eenentwintig mooie en leerzame, maar ook op zijn tijd woelige jaren samen te laten gaan met een tweetal mooie bureau’s in Alkmaar. In de samenhang is een bedrijfsgroep ontstaan die krachtige communicatie-oplossingen biedt, van eigen ontwerpstudio en digitale marketing tot een complete drukkerij, een van de grotere zelfs in Noord-Holland-Noord. De Profound Groep maakt de cirkel compleet met haar landelijke focus op strategische marketing en communicatie.

Een enorme verandering waar uiteraard vele gesprekken aan vooraf zijn gegaan. Mooie gesprekken, omdat je met elkaar weet dat je in de samenhang enorm aan kracht, expertise én mogelijkheden wint. In stilte voorbereid en nu in alle rust aan het uitrollen. Want haast hebben we niet en we nemen graag de tijd om de nieuwe harmonieën de gelegenheid te geven om de ruimte te verkennen.

Met deze veranderingen verandert ook mijn rol in de onderneming enorm. Het komende jaar komt voor mij de focus te liggen op strategie en beleid. En verandering. Want na eenentwintig jaar is het tijd om mijn horizon te verbreden. Of misschien juist wel met meer focus iets kleiner te maken…

Creativiteit. Management. Beleid. Kunst.

Het zijn voor mij de vier kernwoorden waarmee ik om mij heen ga kijken om te zien hoe en waar ik nieuwe meerwaarde kan gaan ontwikkelen. Vanuit mijn enorme ervaring in ondernemerschap, leiderschap en bestuur heb ik mijn ogen opengezet en leg mijn oor te luisteren. Gelukkig heb ik geen haast, maar mocht je een uitdaging weten waar ik mijn tanden in kan zetten, dan weet je me in ieder geval te bereiken:

Roy Voogd – maker van meerwaarde
0653 332 662  |  id@royvoogd.nl

2015

2015

Kerstkaart 2014 WEBWat 2015 gaat brengen weten we natuurlijk niet. Daarom is het einde van het jaar altijd een heel spannende tijd en een uitstekende reden om nog even de warmte bij elkaar op te zoeken. Gezelligheid met de mensen van wie je houdt. Om het jaar af te ronden en te fantaseren over wat komen gaat. Echt tijd voor elkaar maken en vieren dat je samen bent. Samen koken en samen aan tafel genieten.

Klaar voor een verrassend nieuw begin. Wij wensen je mooie dagen!

“Open hartoperatie live door BN’ers uitgevoerd”

“Als de boodschap van een programma zou zijn dat iedereen een hartoperatie kan verrichten was het huis waarschijnlijk te klein; als het om orkestdirectie gaat, protesteert er niemand. Toch zullen chirurg en dirigent elkaar niet veel ontlopen als je kijkt naar studiejaren, assistentschappen, specialisatie. Hoe komt het dat het een wel kan en het andere niet?”
      Anna Enquist

(Het citaat in de context: http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/3796147/2014/11/22/Het-verlangen-naar-de-oppervlakte.dhtml )

In bovenstaand artikel verwoordt Anna Enquist uitstekend wat me eigenlijk steeds weer tegenstaat aan op het eerste oogopslag zo vermakelijke televisie zoals bijvoorbeeld “MAESTRO”. Ook hier is het aan de orde: afkalving van het respect voor diepgang. Immers: als je tot 4 kunt tellen dan kun je dirigeren. Culturele feel good: we mogen lachen om de bloopers, maar zijn verzekerd dat de winnende BN’er de hemel ingeprezen gaat worden om zijn/haar artistieke inzicht, muzikale kennis, communicatieve eigenschappen en leiderschapskwaliteiten. Die zekerheid hebben we bij voorbaat al. En de goegemeente denkt dat ook echt, er van overtuigd dat de winnaar zó het concertpodium op zou kunnen. Want ze hebben niet gehoord dat het eigenlijk erbarmelijk is. Niet gezien dat het een ingestudeerde act is zoals een acteur de bewegingen van een meesterpianist kan simuleren tijdens een filmopname, zélfs met groot symfonie-orkest erbij.

Het lijkt zo onschuldig, maar het laat me niet los. Het is inmiddels overal om ons heen: alles waar we wat meer moeite voor moeten doen verliest terrein. Oppervlakkigheid wint het van diepgang. Gemak van smaakbeleving. Prijs boven duurzaamheid. En vanuit diezelfde trend communiceren we liever in one-liners dan in een contextuele dialoog…

Snel en effectief is het devies. Snel vermaak. Snel geld. Snel contact. Snel reageren. Snel overtuigd. Snel eten. Snel bevredigd. En dus snel weer behoefte aan nieuwe impulsen. Snel vergeten. We informeren elkaar in berichten van maximaal 114 karakters. Die beperking heeft veel gevolgen: als individu sturen we niet alleen méér berichten de wereld in, we reageren er ook sneller op. We hebben geen keus: we leren te communiceren in one-liners. Bij voorkeur ook nog afgekort, want dat levert karakterwinst op…

Steeds meer zie ik dat deze one-liners van de individu de massale kracht van de media aan het overnemen zijn. We ontdekken dat de stille minderheid bij voldoende tromgeroffel zich niet alleen kan laten horen, maar ook verandering kan afdwingen. Dat we als individu een sneeuwbal tot een lawine uit kunnen laten groeien als we maar vaak en hard genoeg schreeuwen en gefocused blijven op de one-liner. Dan krijgt je vanzelf aanhang die mee gaat roepen. Volgers die niet verder kijken dan de one-liner lang is. En krijg je reactie van iemand die het er niet mee eens is? Die maak mag je onder het mom van vrijheid van meningsuiting laten weten hoe je daarover denkt. Ik ben me pas de laatste jaren gaan realiseren hoeveel scheldwoorden, schofferingen en doodsbedreigingen er in 114 karakters passen…

Dat inzicht heeft tot de oprichting van Slow Dialogue geleid: de sterke behoefte om de diepgang en het begrip die onder de oppervlakte ligt weer bewust op te zoeken. Zoals Slow Cooking vanuit Italië de wereld wist te overtuigen door de smaak weer serieus te nemen. Naar het serieus nemen van de kijker. Naar échte concerten op televisie, geleid door échte dirigenten die als uitvoerend kunstenaars met een diepgeworteld verlangen naar diepgang en nuance hun musici en publiek naar grotere hoogte brengen. In plaats van een voorspelbare afgrond in te laten tuimelen…

De volgende stap: Live open hartoperatie door BN’ers? Je kunt immers simpelweg de bewegingen van de chirurg imiteren? De commando’s voor de assistenten uit je hoofd leren? En als het -ondanks alle grondige voorzorgsmaatregelen- toch nog ontspoort? Ach, we hadden voor de zekerheid gekozen voor mensen die met een notariële euthenasieverklaring die alleen maar blij zijn dat ze met hun diepste wens hun medemens nog een keer hebben mogen vermaken. Zij blij, wij blij. Win/win noemen we dat. Toch?

Doe me een plezier: lees het artikel van Anna Enquist even en kijk dan nog één keertje naar Maestro:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/3796147/2014/11/22/Het-verlangen-naar-de-oppervlakte.dhtml

art director | consultant | dirigent

Roy VoogdCommunicatie is mijn vak, dat doe ik als dirigerend ondernemer en als ondernemend dirigent. Voedend hiervoor zijn mijn gecombineerde opleidingen op het Conservatorium en Nyenrode University.


Ondernemer
Sinds 1994 ben ik zelfstandig ondernemer in marketing en communicatie binnen Profound Groep – makers van meerwaarde. Het prachtige Engelse woord ‘profound’ staat centraal. In het Nederlands helaas niet in een woord te vangen. Diepgang, grondig, wijs, omvangrijk. Woorden die de belofte benaderen.

Consultant
Als je doet wat je deed, krijg je wat je altijd kreeg. Het klinkt zo simpel. Waarom hebben we Albert Einstein dan nodig om ons dat inzicht te verschaffen? Vanuit mijn dagelijkse balans tussen interpretatie, creatie, realisatie en interactie adviseer ik tevens -denkend en al doende- organisaties op het brede gebied van community building, events, communicatiestrategie en beleidsvorming. Op het kruispunt tussen kunst en bedrijfsleven werk ik bovendien met managementteams om -met muziek als middel- beter op elkaar af te stemmen.

Art director
Vanuit de Profound Groep ontwikkel ik grafische concepten en begeleid daarbij mijn team in de ontwikkeling en realisatie van middelen die communiceren. Oogstrelend, bij voorkeur met gevoel voor eenvoud, zonder het detail uit het oog te verliezen. De menselijke maat motiveert mijn creativiteit als onuitputtelijke bron van inspiratie.

Dirigent
Muziek is mijn passie en oorsprong, dus als je van je beroep je hobby maakt, stijgt niet alleen je motivatiekracht met sprongen, maar ook het plezier dat je er mee beleefd! Dirigeren doe ik als een professional, maar voor mij is het de sport in de avond. Altijd weer heerlijk om op een mooi niveau met muziek actief te mogen zijn! Als dirigent ben ik verbonden aan het projectkamerkoor Chanto Chiaro in Den Helder, het projectkoor van GO! Gooise Opera, het Goois Vocaal Ensemble in Naarden-Vesting en het Kranenburgh Vocaal Ensemble in Bergen (NH).

Artistiek leider
Het Vestival Vocaal, De Gooise Korenweken en de Gooise Opera GO! zijn initiatieven die ik vanuit Stichting Amateurkoor aanstuur. Ik ontwikkel, realiseer en bewaak de artistieke uitgangspunten en creëer op organische wijze teams om mij heen die -net als ik- geraakt (willen) worden door het plezier van zingen en samenwerken. Altijd zoekend naar raakvlakken die verbinden, ontstaat over en weer de inspiratie en motivatie die tot prachtige evenementen leiden.

Je weet me te bereiken als ik wat voor je kan betekenen!

Roy Voogd

Een Mijter, een Tabbert en een Gouden Staf.

Een Mijter, een Tabbert en een Gouden Staf.

Het is even rustig op de kerkelijke agenda. Traditioneel staan er rond de zomervakantie even geen grote Christelijke feesten en daaruit voortvloeiende vrije dagen gepland. Maar hou even bij het lezen van deze tekst Kerst, Pasen, Hemelvaartsdag, Goede Vrijdag en Pinksteren in het achterhoofd, want de recente uitspraak van de rechter inzake de in 2013 gegeven toestemming van het Amsterdamse B&W over de begeleiding van Sinterklaas door een team van Zwarte Pieten zou naar de letter grotere gevolgen moeten krijgen. Zou je denken.

Sinterklaas is een eeuwenoude oerhollandse traditie, al bijna tweehonderd jaar vergezeld door Zwarte Piet, zijn donkere knecht met kroeshaar. Terecht dat onze donkere medemens zich daarin herkent. Verder is hij een beetje sullig, je zou zelfs kunnen zeggen beetje dom, maar altijd met een kwinkslag, want zoals in iedere sterke organisatie wordt ook iedere buitengewoon intelligente functie door Zwarte Pieten uitgevoerd: ik kan me goed voorstellen dat het medewerkersteam van Sinterklaas symbool heeft gestaan voor de opzet van organisaties als Amazon.com, Bol.com of het als een vuurvogel herrezen Wehkamp.nl. Het is nogal een klus die dat team van Zwarte Pieten jaarlijks weer klaren. En altijd weer precies op tijd en zonder te klagen. Logistiek helemaal op orde.

Als een in een kleurrijk narrenpakje gehezen, over daken klauterende, dansende, lachende, grappen en grollen makende clowneske en acrobatische donkere man met sterke communicatieve eigenschappen naar jong en oud verboden moet worden omdat hij doet denken aan de slachtoffers van de slavernij, is het dan niet beter om personaliseringen en vereringsmomenten van stichters en aanleiders tot menselijke misstand aan de kaak te stellen? Vereenzelvig ik mij met Sinterklaas?

U voelt ‘m al aankomen: Het geweldige, vakkundige topteam van Zwarte Pieten is wéér de klos, simpelweg omdat ze bruin zijn. Ditmaal naar het schavot begeleid door de mensen die zich in hem herkennen, als ik de aanklacht goed heb begrepen.

En helemaal niemand kijkt naar hun leider: de bisschop.

Deze oorspronkelijk in Turkije gestationeerde bisschoppelijke missionaris is nog altijd voorzien van belangrijke Katholieke herkenning: Een bisschoppelijke mijter. Een rood met paarse fluwelen tabbert (niet toevallig gekozen kleuren in de adventstijd) en een Gouden Staf. Met Christuskruizen op mijter en sjerp.

Ik laat aan de lezer om een oordeel te vellen over hoe de katholieke kerk zich vandaag de dag gedraagt, dat is nu niet terzake doende. Actualiteit is een traditie die bij rechterlijke uitspraak deels veroordeeld wordt omdat deze herinneringen oproept aan een dramatisch verleden.

Nu wil ik graag even met u terug in de tijd. Naar de tijd van missionarissen. Inquisitie. Ketterij, hekserij, kwakzalverij. Een tijd waarin de machtswellust en zucht naar wellust en ongeëvenaarde rijkdommen van de katholieke kerk tot mondiale omvang groeide en koste wat kost ieder dorp, stad, volk en ras op aarde dat gekend was tot volgeling dwong. En met succes, maar ook met alle gevolgen van dien. Niet jarenlang, maar inmiddels al meer dan tweeduizend jaar.

Dát is de historische context waar de rijkelijk met rood en paars fluweel, goud en edelstenen versierde Mijter, de Tabbert en de Gouden Staf van een bisschop in staat.

Nu we vanuit een menselijke beeldvorming de Zwarte Piet aan het veroordelen zijn, voel ik mij als niet-volgeling van Christus toch ook genoodzaakt om alle andere officiële feestdagen eens onder de loep te nemen. “Stille Nacht, Heilige Nacht” roept bij mij direct de associatie op van stilte voor een desastreuze storm. De ster van Bethlehem symbool voor schijnheiligheid. Met iedere feestdag die voortgekomen is uit een christelijk moment houden we het beeld van dat verleden in ere. Zeggen we eigenlijk: “De geleverde strijd was een goede zaak,” en “Die Inquisitie was zo slecht nog niet!”

Als we de uitspraak van de rechter op 3 juli jl. zouden volgen, dan vrees ik dat we geen andere keuze hebben dan al onze feestdagen, vrije dagen en vakanties waar menselijke drama uit het verleden aan kleven moeten opheffen. Gewoon omdat de mogelijkheid dat het verleden herinneringen oproept. Het feit dat het een breed gedragen maatschappelijke traditie betreft die diep in de cultuur is geworteld doet daarbij niet terzake.

Op basis van de recente rechterlijke uitspraak zullen we dus moeten beginnen met het ontmantelen van die nationale feestdagen. Dan kijken we daarna wel of de wekelijkse bijeenkomsten op de vrije zondag ook als clandestien veroordeeld moeten worden. Tegen wil en dank.